Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei
Ik hoop wel dat er iemand is, iemand die de wanhoop uit mijn hoofd tilt, die mijn lichaam durft te leren kennen, van top tot teen beschouwt, vriendelijk en bedachtzaam, de juiste richting op, zoals bij het aaien van de vacht van een dier.
Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei bestaat uit een verzameling brieven aan mijn psychiater en bijbehorende reflecties over (on)menselijkheid in de ggz. Het boek kun je vinden bij je favoriete boekhandel, bol.com of direct bij Uitgeverij de Graaff.
Alles wat ik wilde zeggen maar niet zei gaat over een zoektocht naar contact, intimiteit, naar gezien en erkend voelen, en is een onderzoek naar een taal die past. Een taal die niet classificeert, mij niet probeert te vangen. Een taal waarin ik uit kan rusten, een veilige plek tussen de woorden, in witregels. Een taal waarin meer ruimte is, voor veel mensen, niet omdat we anders zijn, maar juist zo veel op elkaar lijken.
Waarom blijft dit zo moeilijk? Contact, relaties, intermenselijk bewegen, het is me een raadsel. Met jou is het natuurlijk ook steeds weer een avontuur. Omdat ik weet hoe onze relatie in elkaar zit en wat ik van jou wel en niet kan verwachten, durf ik iets meer bij je uit te ademen (ja, zo voelt het – contact met anderen is zo spannend dat ik mijn adem moet inhouden). Toch maak jij soms ineens een schijnbeweging, waar ik dan eerst honderd uur over na ga denken en dan vier brieven later pas besef wat er eigenlijk gebeurd is.