Categorie: Blog

Het ging eigenlijk altijd al over contact. Daar kom ik na al die jaren hulpverlening, vertaald in talloze DSM-classificaties en behandelingen, achter. Mijn behoefte aan nabij contact was groots, leek bijna onmogelijk, werd als idealistisch bestempeld en toegeschreven aan psychiatrische aandoeningen. Daarmee werd voorbijgegaan aan hoe die behoefte bij mij hoorde, onderdeel van mij was, veel… Lees verder Just be – Over mogen zijn, hechting en afscheid

De aflevering ‘Hokjesdenken in de psychiatrie’ van Pointer laat zien hoe onmenselijk het ggz-systeem werkt. Mensen met ‘complexe’ psychische problematiek worden uitgesloten van zorg. Het benaderen van mensen als ‘ernstige patiënten’ met ‘complexe problematiek’ is wat mij betreft al een onderdeel van het probleem. Met alles wat ik in me heb, wil ik laten zien… Lees verder Mens in de psychiatrie

Begin 2019 schreef ik in Re-integreren voor dummies (deel 1): ‘In mijn ideale wereld kan ik [op het werk] eerlijk zijn over mijn psychische aandoeningen en mijn valkuilen die daarbij horen. Ik kan vragen om een opbouw in taken en uren, zonder daarom veroordeeld te worden of een tegenprestatie te moeten leveren. Ik kan op… Lees verder Re-integreren voor dummies – het vervolg

Een persoonlijke zoektocht binnen ervaringsdeskundigheid Onlangs kwam ik een artikel tegen op GGZTotaal, met als titel: Het risico van de gedeelde ervaring. In het artikel wordt het inzetten van ervaringsdeskundigheid ter discussie gesteld naar aanleiding van een onderzoek naar gedeelde levenservaringen van de Universiteit van Amsterdam. Het onderzoek stelt dat gedeelde ervaringen ons ‘enerzijds nader… Lees verder Hoe zal ik heten?

Eerder gepubliceerd op psychosenet.nl (26/08/2020) Beste R. Hoe langer geleden onze laatste sessie is, des te verder weg lijk je te zijn. Ik vind ‘t moeilijk dat we elkaar nu zo’n tijd niet zien en dat er bij mij allerlei gevoelens zitten die nog te maken hebben met de afgelopen sessie. Verdriet, boosheid, schaamte, twijfel,… Lees verder In de tussentijd

Ergens in mijn buik zit een vuurtje dat af en toe flink oplaait. Ik voel het de laatste weken steeds warmer worden, steeds meer prikken. Is dat vuur dan waarom men mij temperamentvol noemt? Of waarom men mij omschrijft als iemand die graag tegen dingen aan schopt? Als altijd kritisch? Opmerkingen die wellicht positief zijn… Lees verder Stigma in corona-tijden: beleid heeft geen hart

Het is lente, maar de dagen gaan traag en mijn hoofd zit vol. Er hangt een mist voor mijn ogen waardoor ik je niet goed kan zien. Langzamerhand vergeet ik hoe je huid op mijn huid voelt. Hoe langer dat geleden is, des te meer je een soort schim wordt waarvan ik me afvraag of… Lees verder Brieven die ik nooit verstuur

In de nieuwsstroom over Covid-19 zie ik geregeld tips en adviezen voorbijkomen voor de mentale veerbaarheid van de mens. NRC laat Vlaamse neuropsycholoog Elke Geraerts tips formuleren om ‘veerkrachtig te blijven in een tijd van onrust’. NOS bezingt op advies van verschillende psychologen de heilige drie-eenheid ritme, gezond leven en relativering om ‘mentaal gezond te… Lees verder Mens, je mag breken

De ervaringsdeskundige gaat de ggz niet redden, dat moeten we ook niet willen. De ervaringsdeskundige gaat de problemen die er momenteel in de ggz zijn (neem: de enorme wachttijden) niet oplossen. Dat lijken ggz-instellingen soms wel te verwachten, net als minister Blokhuis (zie NOS). De ervaringsdeskundige kan wel het systeem (neem: protocollair werken; bij diagnose… Lees verder De mythische heldenrol van de ervaringsdeskundige

Remissie betekent het verdwijnen van ziekteverschijnselen. Het woord wordt vooral gebruikt bij ziektes als kanker, waarbij je kunt zien dat er geen nieuwe ziekteactiviteiten ontstaan. In de geestelijke gezondheidszorg wordt er ook weleens gesproken over remissie, bijvoorbeeld bij psychoses. Het lijkt me niet meteen een goed idee om dit woord altijd te gaan gebruiken in… Lees verder Borderline in remissie