Het is vandaag 10 oktober, World Mental Health Day, en ik wil schrijven over een mental health ‘dingetje’ dat niet veel wordt besproken: doodsdrift. Maar het gaat ook over De volgende scan duurt vijf minuten van Lieke Marsman. En over dat het niet leuk is om te horen dat iemand dood wil en hoe je …

Toch nog een keer kijken. Vier knopjes. Vier knopjes dichtgedraaid, de witte streepjes op de knopjes wijzen naar boven. Het gasfornuis is uit, echt uit. Ik ga de trap op. Derde traptrede. Nog een keer kijken. Gasfornuis uit. Eerste traptrede, tweede, derde, vierde en weer terug: derde, tweede, nog een keer kijken. Ik mag van …

In februari 2017 heb ik het woord MENS laten tatoeëren op de binnenkant van mijn onderarm. Twee maanden eerder kwam ik thuis na een tweede opname in een ggz-instelling. Ik had opnieuw gekozen voor het leven, iets wat een vriend van mij, die ik tijdens mijn eerste opname had leren kennen, niet had gedaan. Kiezen …

Ken je dat, dat je door een (boeken)winkel loopt en je oog ineens valt op een boek waarbij de titel je zo aanspreekt dat je het boek op een willekeurige pagina opendoet en het je direct raakt? Omdat er iets waanzinnig moois staat, grappigs of in dit geval: iets waarin ik mezelf meteen herkende. Ik …

Angst + zelfdestructie + eenzaamheid + onverwerkte ervaringen. Een fantastische vakantiecocktail: op reis met je problemen. Volgende week vlieg ik naar Barcelona. Niet ver weg en niet voor lang (dus, zegt Superego, wat zeur je nou?), maar ik ben in staat van paniek. Ik maak me zorgen om de drukte, de prikkels, de onbekendheid, de …

Ik stel me aan. Ik heb geen groot trauma, ik ben niet mishandeld. Ik had (en heb) ouders die voor me klaar staan. Ik ben gesteund, verzorgd. Waarom ben ik dan zo moeilijk? Doe ik zo moeilijk? Waarom heb ik problemen met hechting en verlating, omgevingsprikkels, dissociaties, waarom straf ik mezelf al zo lang en …

Elke dag heb ik last van mezelf. Er gaat geen seconde voorbij dat ik niet bewust ben van mijn aanwezigheid. Dat ik besta, dat ik ruimte inneem, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik sta er waarschijnlijk te veel bij stil, ik vraag me te veel af. Dat is namelijk wat ik vaak hoor: ‘Waarom denk je …

Men vindt mij leuk. Sociaal, spontaan, er zijn zelfs mensen die mij open noemen. Dat betekent dat ik geslaagd ben als kameleon. Een knikkende kameleon, aangepast naar de situatie. Maar ik wil geen kameleon zijn, ik wil er zijn. In verbinding. Dat kan alleen als ik mezelf, een mens, durf te zijn. Maar wie is …